Józef Ziarnkowski

---

Życiorys

Józef Ziarnkowski przyszedł na świat w mieście Turek, gdzie jego ojcem był rzemieślnik Michał Ziarnkowski. W bardzo młodym wieku podjął się pracy w swoim fachu, pomimo że zakończył jedynie cztery klasy polskiej szkoły powszechnej. Jego dalsza edukacja odbyła się podczas nauki zawodu u mistrza krawieckiego. W latach 1927-1929 służył w 17. pułku ułanów, a po zakończeniu służby wojska pozostał w jednostce, pracując w krawiectwie aż do 1936 roku. Następnie znalazł zatrudnienie w warsztatach 55. pułku piechoty. W okresie okupacji prowadzona przez niego działalność krawiecka miała miejsce w prywatnej, niemieckiej firmie.

W początkowych latach okupacji, w Lesznie, angażował się w działalność konspiracyjną. W latach 1941-1945 był członkiem grupy działającej pod nazwą „Komitet Robotniczy”, która prowadziła działania propagandowe oraz informacyjne wśród polskiej społeczności lokalnej. W ramach swojej działalności dostarczał informacje o sytuacji wojennej, pozyskując wiadomości zarówno z fabryk, jak i z nasłuchów radiowych. W lutym 1945 roku przystąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR), a 18 lutego został wybrany na członka Egzekutywy Komitetu Powiatowego PPR.

W czasie jego aktywności w odbudowie administracji po wojnie, w lutym 1945 roku objął stanowisko wiceburmistrza Leszna, a już 15 marca tego samego roku został wybrany burmistrzem przez Miejską Radę Narodową. Jako delegat uczestniczył w grudniu 1945 roku w I Zjeździe PPR w Warszawie, a na koniec 1947 roku przyjął urząd prezydenta Leszna. Był aktywnym członkiem Egzekutywy Komitetu Miejskiego PPR oraz PZPR w latach 1945-1949.

W 1948 roku ukończył roczny kurs korespondencyjny w Centralnej Szkole PPR w Łodzi. W styczniu 1947 roku, podczas wyborów do Sejmu Ustawodawczego RP, piastował funkcję przewodniczącego Okręgowej Trójki Partyjnej PPR oraz był instruktorem w Biurze Generalnego Komisarza Wyborczego na Okręg Wyborczy 32, obejmujący Leszno. W lipcu 1949 roku przeniesiono go do Zielonej Góry na równorzędne stanowisko, a 8 lipca 1950 roku, w trakcie I sesji Wojewódzkiej Rady Narodowej, został wybrany sekretarzem Prezydium WRN. Był współorganizatorem wojewódzkiej administracji.

Jego kariera administracyjna uległa zmianie w 1952 roku, kiedy to zrezygnował ze stanowiska sekretarza Prezydium na IV sesji WRN, która odbyła się 26 kwietnia. W czerwcu tego samego roku objął stanowisko kierownika Delegatury w województwie zielonogórskim w Związku Spółdzielni Przemysłowych i Rzemieślniczych. Pełnił również funkcję prezesa Zarządu Wojewódzkiego Związku Spółdzielni Pracy od października 1952 do grudnia 1956 roku. Jako jeden z kluczowych inicjatorów i organizatorów Zespołu Pieśni i Tańca Ziemi Lubuskiej, przyczynił się do jego powstania w 1953 roku.

W grudniu 1956 roku zrezygnował z funkcji prezesa, a władze wojewódzkie powierzyły mu kierownictwo Punktu Repatriacyjnego w Czerwieńsku. Od stycznia 1960 roku pełnił rolę Sekretarza Wojewódzkiego Komitetu Koordynacyjnego Społecznego Funduszu Budowy Szkół. Zajmował także różnorodne społeczne funkcje kierownicze, w tym przewodniczącego Wojewódzkiego Komitetu Odbudowy Warszawy oraz zastępcy prezesa Zarządu Wojewódzkiego Ochotniczych Straży Pożarnych. Na emeryturę przeszedł w kwietniu 1970 roku, a zmarł w Zielonej Górze 18 października 1981 roku.

Ordery i odznaczenia

Józef Ziarnkowski był znanym osobistością, której wkład w rozwój Polski oraz służb publicznych został dostrzeżony poprzez liczne wyróżnienia. Poniżej znajdują się jego osiągnięcia w zakresie odznaczeń i medalów, które przyznano mu za zasługi:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi (1954),
• Srebrny Krzyż Zasługi (1946),
• Brązowy Krzyż Zasługi,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej,
• Medal 30-lecia Polski Ludowej,
• Order Krzyża Grunwaldu,
• Medal 1000-lecia Państwa Polskiego,
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa”,
• Odznakę Honorową „Za zasługi w rozwoju województwa zielonogórskiego”,
• Brązową Odznakę Obrony Porządku Publicznego.

Te odznaczenia świadczą o jego zaangażowaniu oraz oddaniu dla kraju, a także o uznaniu jego wysiłków przez instytucje państwowe.

---

Oceń: Józef Ziarnkowski

---