Domy tkaczy w Turku

Władze Królestwa Polskiego, dostrzegając potrzebę stymulacji przemysłu oraz handlu, a także modernizacji przestrzeni miejskiej, w dniu 18 września 1820 roku przyjęły postanowienie, które zobowiązało urzędy wojewódzkie i municypalne do podjęcia działań regulacyjnych w swoich regionach. W tym samym roku, w Dzienniku Urzędowym, Kimicja Województwa Kaliskiego opublikowała przepisy precyzujące zasady dotyczące rozwoju oraz przekształceń miejskich. Najwcześniej w Kaliszu rozpoczęto działania regulacyjne, a następnie w miastach takich jak Koło, Konin oraz Turek.

Kiedy władze podjęły decyzję o modernizacji Turku, stworzono plan rozbudowy, który miał na celu wytyczenie nowych terenów pod budowę zakładów przemysłowych oraz infrastruktury mieszkaniowej dla napływających osadników. W 1823 roku, budowniczy obwodu kaliskiego Zilli, przygotował plan miasta, w którym głównymi ulicami były Dunaj (dzisiejsza ulica Nowa), Kaliska, Kolska, Konińska (teraz 3 Maja), Kościelna (część Dobrskiej), Nowy Świat (dziś fragment Kaliskiej), Przebiegła (nieistniejąca obecnie) oraz ulica prowadząca do Uniejowa.

Proces regulacji w Turku zainicjowano w 1824 roku i kontynuowano go przez wiele kolejnych lat. Na wytyczonych działkach budowlanych o wymiarach 23x50 m, które znajdowały się na Nowym Świecie oraz w tzw. Pólku, z cegły wznoszono praktyczne, dwurodzinne budynki parterowe o wymiarach 15x8 m, z dwuspadowymi dachami pokrytymi papą. W tych domach mieściły się dwa przestronne mieszkania, oddzielone wspólnym wejściem prowadzącym do długiego korytarza. Każdy z budynków miał front do szerokiej ulicy, był otynkowany w przyjemnym kolorze, a na zapleczu znajdowało się podwórze z gospodarskimi pomieszczeniami oraz małym ogrodem.