Eugeniusz Szulc

---

Życiorys

Eugeniusz Szulc był synem Emila (1893–1948) oraz Amalii z Eichhorstów, a jego ojciec długi czas pełnił rolę intendentem cmentarza Ewangelicko-Augsburskiego w Warszawie. Po ukończeniu warszawskiego Liceum im. Mikołaja Reja, Eugeniusz kontynuował swoją edukację w trudnych czasach okupacji, studiując biologię na tajnych kompletach. W tym samym okresie podjął się dokumentacji dotyczącej cmentarza zarządzanego przez jego ojca, a w 1941 roku wydał mały przewodnik.

Razem z rodzicami ukrywał w swoim domu żydowską rodzinę, składającą się z czterech osób, które uciekły z getta. Dzięki ich ofiarności, rodzina ta przeżyła dramatyczny okres okupacji. W 1983 roku Emil, Amalia oraz Eugeniusz Szulc zostali odznaczeni Medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” za swoje heroiczne działania. Eugeniusz, podobnie jak jego ojciec, uczestniczył w walkach powstania warszawskiego, a ostatnie miesiące wojny spędził jako jeniec w obozie w Niemczech.

Po wojnie powrócił do kraju, gdzie zajął się pracą biologa. Nie porzucił jednak swoich zainteresowań historycznych; prowadził kwerendy archiwalne oraz dokumentował historię ewangelicyzmu w Polsce, a zwłaszcza w Warszawie. W rezultacie jego pracy powstało wiele szczegółowych artykułów, głównie publikowanych w prasie ewangelickiej, które opisywały wkład polskich protestantów w kulturę, gospodarkę oraz naukę stolicy.

Eugeniusz Szulc jest również autorem trzech książek: „Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie” (1989), „Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie” (1989, wspólnie z żoną Jadwigą Antoniną z domu Skwarcz) oraz „Cmentarze ewangelickie w Warszawie” (1989). Te publikacje mają charakter słowników biograficznych, w których opisano osoby pochowane na warszawskich cmentarzach ewangelickich oraz ich rodziny.

Ostatnie pożegnanie Eugeniusza Szulca miało miejsce w alei E (grób 18) na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie, gdzie spoczywa pośród historycznych postaci swojego czasu.

---

Oceń: Eugeniusz Szulc

---