Henryk Glicenstein to wybitny artysta, którego życie i twórczość pozostają inspirującym tematem do badań i dyskusji. Urodził się 24 maja 1870 roku w Turku, zaś swoją artystyczną karierę kontynuował zarówno w Polsce, jak i w Ameryce. Zmarł 30 grudnia 1942 roku w Nowym Jorku, pozostawiając po sobie znaczący dorobek w dziedzinie rzeźby, malarstwa oraz grafiki, a jego prace wyróżniają się na tle artystycznym tamtych czasów.
Interesującym aspektem jego życia jest to, że był jednym z ważnych przedstawicieli żydowskiej społeczności artystycznej. Wśród jego bliskich krewnych znajdziemy także utalentowanych artystów, takich jak Samuel, Leon oraz Henryk Hirszenbergowie. Ich wspólne związki rodzinne ukazują, jak ważna była sztuka w ich życiu i jak wpływali na siebie nawzajem.
Poznanie twórczości Glicensteina oraz jego rodziny może dostarczyć cennych informacji na temat kultury i sztuki w okresie przedwojennym oraz po wojennym, prowadząc do głębszego zrozumienia tego, jak historia kształtowała życie artystów i ich prace.
Życiorys
Henryk (Henoch, Enoch, Enrico) Glicenstein, znany polski rzeźbiarz, był synem nauczyciela, który pracował w szkole żydowskiej oraz zajmował się kamieniarstwem nagrobkowym. W 1887 roku osiedlił się w Łodzi, gdzie aktywnie uczestniczył w artystycznej bohemie tego miasta, a także pobierał naukę u rzeźbiarza Ludomira Wąsowskiego. Jego studia rozpoczęły się w 1889 roku w Akademii w Monachium, gdzie kształcił się do 1895 roku.
Po zakończeniu nauki Glicenstein spędził wiele lat (od 1889 do 1910) w Rzymie, gdzie szybko stał się uznawanym artystą. Realizował liczne zamówienia, zdobywając jednocześnie prestiżowe nagrody, co przyczyniło się do jego popularności w środowisku artystycznym. W 1910 roku przyjechał do Warszawy, aby objąć stanowisko kierownika katedry rzeźby w Szkole Sztuk Pięknych, które wcześniej zajmował Xawery Dunikowski. Niestety, jego działalność pedagogiczna trwała tylko krótko.
Przed wybuchem I wojny światowej Glicenstein mieszkał w Berlinie, a w czasie wojny wrócił do Warszawy. W 1918 roku zdecydował się na wyjazd do Rzymu, gdzie przyjął obywatelstwo włoskie. Od 1928 roku osiedlił się na stałe w Nowym Jorku.
W dwudziestoleciu międzywojennym Glicenstein zdobył międzynarodową renomę i często nazywano go najwybitniejszym współczesnym rzeźbiarzem żydowskim. Brał udział w licznych wystawach organizowanych w takich miastach jak Berlin, Monachium, Rzym i Paryż. Na Wystawie Powszechnej w 1900 roku zdobył medal srebrny, a jego prace były eksponowane pięciokrotnie na Biennale w Wenecji w latach 1907–1926.
Większość jego dzieł znajduje się obecnie w muzeum jego imienia w Safed w Izraelu. Z kolei w 2001 roku, na mocy uchwały Rady Miejskiej Turku nr XXX/323/01 z dnia 26 czerwca, został uhonorowany tytułem honorowego obywatela tego miasta.
Przypisy
- Maria IrenaM.I. Kwiatkowska Maria IrenaM.I., Rzeźbiarze warszawscy XIX wieku, Wydawn. Nauk. PWN, 1995, [dostęp 21.11.2024 r.]
- Turek1, Honorowi Obywatele Miasta [online], Miasto Turek [dostęp 25.07.2020 r.]
- Jewish Historical Institute [online], 07.03.2017 r. [dostęp 07.03.2017 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Sylwester Szyszko | Janusz Majcherek (krytyk) | Jarosław Fret | Ludwik Grossman | Eugenia Kochanowska | Robert JaworskiOceń: Henryk Glicenstein