Rodzaje złamań kości – klasyfikacja i charakterystyka

Jakie są rodzaje złamań kości?

Złamania kości można skategoryzować na różne sposoby, w zależności od charakterystyki obrażeń. Jednym z najbardziej powszechnych podziałów jest rozróżnienie na:

• złamania otwarte – kość przebija skórę, co znacznie zwiększa ryzyko infekcji,
• złamania zamknięte – skóra pozostaje nienaruszona, co zazwyczaj wiąże się z mniejszym stopniem komplikacji.

Mogą być także klasyfikowane jako:

• kompletne – całkowite uszkodzenie kości,
• niekompletne – częściowe uszkodzenie kości.

W grupie złamań niekompletnych możemy wyróżnić:

• złamania zielonej gałązki – typowe dla dzieci,
• drobne złamania włoskowate – tworzące się w wyniku niewielkich szczelin w strukturze kości.

Innym sposobem podziału jest klasyfikacja według kształtu pęknięcia, na przykład:

• złamania poprzeczne – najczęściej występują przy prostych urazach,
• złamania skośne – pojawiają się przy dużym zgięciu kości,
• złamania spiralne – skutkujące działaniem obrotowych sił,
• złamania podłużne – zazwyczaj związane z kompresją struktury kości.

Rozróżniamy również:

• złamania avulsyjne – powstające w wyniku działania mięśni na kość,
• złamania kompresyjne – efektem zbyt dużego ciśnienia,
• złamania zmęczeniowe – rezultatem długotrwałego obciążenia,
• złamania patologiczne – wynikające z problemów zdrowotnych, takich jak osteoporoza.

Taka klasyfikacja złamań jest kluczowa dla skutecznego planowania terapii oraz późniejszej rehabilitacji pacjenta.

Jak można klasyfikować złamania według ich kształtu?

Złamania kości można różnicować na podstawie kształtu linii pęknięcia. Wśród nich wyróżniamy kilka podstawowych typów:

• Złamania poprzeczne – linia pęknięcia jest prostopadła do długości kości, a najczęściej pojawiają się w wyniku urazów.
• Złamania skośne – pęknięcia przenoszą się pod kątem, co zazwyczaj następuje pod wpływem dużych obciążeń lub zgięć.
• Złamania spiralne – linia pęknięcia owija się wokół kości, powstając głównie na skutek skręcania.
• Złamania podłużne – biegną wzdłuż osi kości i zwykle są rezultatem działania sił kompresyjnych.
• Złamania rozdrobnione – polegają na podzieleniu kości na wiele fragmentów, co zazwyczaj wymaga bardziej zaawansowanej stabilizacji.

Kształt złamania ma ogromne znaczenie, ponieważ umożliwia określenie mechanizmu urazu oraz dobranie odpowiedniej metody leczenia i stabilizacji.

Szczelina złamania – co to jest i jak ją rozpoznać?

Jakie są charakterystyki złamań skośnych, poprzecznych i spiralnych?

Złamania kości można klasyfikować na trzy główne rodzaje:

• skośne,
• poprzeczne,
• spiralne.

Każdy z tych typów różni się zarówno kształtem linii pęknięcia, jak i przyczyną urazu. Złamania skośne charakteryzują się tym, że ich linia pęknięcia przebiega pod kątem względem osi kości. Tego rodzaju uszkodzenia zwykle występują w wyniku działania sił zginających lub ścinających, zwłaszcza podczas intensywnych obciążeń, które powodują znaczne wyginanie kości.

Nasada dalsza kości promieniowej – rodzaje, objawy i leczenie

W przypadku złamań poprzecznych mamy do czynienia z linią pęknięcia, która jest prostopadła do osi kości. Tego typu urazy najczęściej wynikają z bezpośrednich uderzeń, co często zdarza się u sportowców. Złamania te prowadzą zazwyczaj do nagłych, silnych bólów, co z kolei wymaga szczegółowej diagnostyki.

Złamania spiralne, z drugiej strony, powstają w wyniku siły skrętnej, a ich charakterystyczna linia pęknięcia owija się wokół kości. Takie przypadki najczęściej dotyczą długich kości kończyn. Wymagają one szczególnego podejścia terapeutycznego, aby minimalizować ryzyko ewentualnych powikłań. Zrozumienie różnic między tymi rodzajami złamań odgrywa kluczową rolę w diagnostyce, umożliwiając lekarzom dobranie właściwej metody leczenia.

Poznanie mechanizmów urazu, w tym aspektów złamań skośnych, poprzecznych i spiralnych, wpływa również na proces rehabilitacji oraz prognozy skuteczności leczenia.

Jakie są różnice między złamaniami prostymi a skomplikowanymi?

Złamania można podzielić na proste i skomplikowane, w zależności od zakresu uszkodzeń okolicznych tkanek.

W przypadku złamań prostych kość łamie się w jednym miejscu, a to nie prowadzi do uszkodzenia skóry ani tkanek miękkich. Dzięki temu proces leczenia jest zazwyczaj mniej skomplikowany, co sprzyja efektywnej rehabilitacji i ogranicza ryzyko powikłań.

Natomiast złamania skomplikowane wiążą się z poważniejszymi uszkodzeniami, które mogą obejmować:

• uszkodzenie naczyń krwionośnych,
• uszkodzenie nerwów,
• uszkodzenie mięśni,
• uszkodzenie ścięgien.

Złamania otwarte są tego dobrym przykładem, ponieważ kość przebija skórę, co zwiększa ryzyko wystąpienia infekcji. Leczenie takich urazów często wymaga interwencji chirurgicznej, a także dłuższego etapu rehabilitacji, co może skutkować problemami z prawidłowym zrostem kostnym.

Badania pokazują, że komplikacje, takie jak zaburzenia zrostu, występują znacznie częściej w przypadku złamań skomplikowanych. Dlatego kluczowe jest dokładne rozpoznanie rodzaju złamania, aby móc wdrożyć odpowiednie leczenie, co jest niezbędne dla zapewnienia pacjentowi optymalnych warunków do powrotu do pełni zdrowia.

Co to są złamania otwarte?

Złamania otwarte występują, gdy złamana kość przedziera skórę, co prowadzi do powstania widocznej rany. Takie urazy są uważane za bardziej poważne w porównaniu do złamań zamkniętych, ponieważ niosą ze sobą wyższe ryzyko infekcji oraz uszkodzeń tkanek miękkich, w tym:

• mięśni,
• nerwów,
• naczyń krwionośnych.

Badania pokazują, że złamania otwarte mogą powodować poważne komplikacje podczas procesu gojenia. Leczenie takich złamań często wymaga interwencji chirurgicznej, znanej jako debridement, co wiąże się z usunięciem martwych tkanek, aby zminimalizować ryzyko zakażeń. Ten krok jest niezwykle istotny, ponieważ infekcje mogą prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, w tym do konieczności przeszczepu skóry w przypadku ciężkich uszkodzeń. Dodatkowo, aby zapobiec infekcjom, często stosuje się antybiotyki. Niezwykle ważna jest stabilizacja złamanych kości, a metody, jakie są stosowane w tym celu, są zawsze dopasowywane do specyfiki urazu.

Infrakcja kości – co to znaczy i jak ją leczyć?

Co to są złamania zamknięte?

Złamania zamknięte to typ urazów, w którym kość jest uszkodzona, ale skóra pozostaje nienaruszona. W porównaniu z złamaniami otwartymi, te mają znacznie mniejsze ryzyko wystąpienia infekcji, co upraszcza proces leczenia. Diagnoza opiera się na obserwacji takich objawów jak:

• ból,
• obrzęk,
• zmiany w kształcie kończyny.

Lekarze często decydują się na wykonanie badań obrazowych, zwłaszcza rentgenowskich, aby potwierdzić swoje przypuszczenia. W trakcie leczenia kluczowe jest zapewnienie prawidłowego zrostu kości, co zazwyczaj obejmuje:

• nastawienie odłamów,
• ich unieruchomienie.

Najczęściej stosowanymi metodami są gips i ortezy, które pozwalają pacjentom na ograniczone poruszanie się, co z kolei zmniejsza ryzyko problemów związanych z nieprawidłowym gojeniem. Proces rehabilitacji po złamaniach zamkniętych ma na celu przywrócenie pełnej funkcjonalności i ruchomości kończyny, co jest niezwykle istotne dla powrotu do codziennych aktywności.

Co to są złamania niekompletne?

Złamania niekompletne to rodzaj urazów, w których kość łamie się tylko częściowo, co sprawia, że są mniej poważne niż ich całkowite odpowiedniki. Możemy wyróżnić dwa główne typy tych złamań:

• złamania zielonej gałązki – typowe dla dzieci, polegają na wygięciu kości, przy czym pęka jedynie jedna strona, co przypomina łamanie gałązki,
• drobne złamania włoskowate – malutkie pęknięcia w obrębie struktury kości, które mogą mieć wiele przyczyn i często są rezultatem niewielkiego urazu lub powtarzających się obciążeń.

Ich diagnoza nie zawsze jest prosta; zazwyczaj wymaga dokładnej analizy radiologicznej, najczęściej przy użyciu zdjęć rentgenowskich (RTG). Do objawów należą ból oraz obrzęk w obrębie uszkodzonego miejsca, co zazwyczaj wiąże się z koniecznością przeprowadzenia dalszej diagnostyki. Leczenie takich złamań najczęściej polega na unieruchomieniu kończyny lub odciążeniu kości. Dzięki tym działaniom wspieramy proces gojenia oraz minimalizujemy ryzyko powikłań. Zrozumienie charakterystyki złamań niekompletnych jest niezwykle istotne dla skutecznej diagnostyki i opracowania odpowiedniego planu terapeutycznego.

Co to są złamania kompletne?

Złamania kompletne to urazy, w których kość traci swoją integralność. W takich przypadkach możemy zaobserwować różnorodne sposoby łamania się kości, co prowadzi do różnych typów pęknięć. Wśród nich wyróżniamy cztery podstawowe kategorie:

• złamania poprzeczne – charakteryzują się linią pęknięcia prostopadłą w stosunku do długości kości i zazwyczaj są wynikiem bezpośrednich urazów,
• złamania skośne – cechują się linią pęknięcia układającą się pod kątem, co zazwyczaj ma miejsce przy dużych obciążeniach,
• złamania spiralne – powstają w wyniku sił skrętnych, a ich linia wije się wokół kości, co jest szczególnie typowe dla długich kości kończyn,
• złamania rozdrobnione – gdzie kość dzieli się na wiele fragmentów.

Leczenie złamań kompletnych z reguły wymaga profesjonalnej interwencji medycznej, takiej jak nastawienie odłamów kostnych. Kluczowe jest zapewnienie stabilności złamanej kości, aby mogła prawidłowo się zregenerować. W tym celu stosuje się różne metody stabilizacji, takie jak:

• unieruchomienie gipsowe,
• użycie ortez,
• operacyjne wprowadzenie śrub, płytek, czy prętów.

Gdy mamy do czynienia ze złamaniami rozdrobnionymi, proces leczenia staje się bardziej skomplikowany. W takich okolicznościach niezbędna jest bliska współpraca całego zespołu medycznego. Odpowiednia terapia oraz rehabilitacja po takich urazach stają się kluczowe, aby zapewnić pełny powrót do zdrowia i zminimalizować ryzyko powikłań.

Co to są złamania zmęczeniowe?

Złamania zmęczeniowe, znane także jako złamania przeciążeniowe, to drobne pęknięcia kości, które powstają na skutek długotrwałego obciążenia oraz powtarzających się mikrourazów. Nie są one wynikiem jednorazowego mocnego uderzenia, lecz efektem stopniowej degradacji struktury kostnej.

Tego rodzaju urazy najczęściej występują u osób aktywnych fizycznie, takich jak:

• sportowcy,
• żołnierze,
• biegacze,
• tancerze.

Wśród objawów złamań zmęczeniowych wyróżnia się przede wszystkim narastający ból, który nasila się podczas wykonywania ćwiczeń, a w spoczynku może całkowicie ustępować. Z biegiem czasu dolegliwości mogą się nasilać, co znacząco komplikuje codzienne funkcjonowanie.

Ważnym elementem diagnostyki są badania obrazowe, w tym rentgen i rezonans magnetyczny, które umożliwiają ocenę stanu kości i potwierdzenie obecności pęknięcia. Leczenie tych urazów koncentruje się głównie na odciążeniu uszkodzonej kończyny.

Pacjenci często są instruowani, by:

• odpoczywać,
• w niektórych przypadkach zastosować gips lub ortezę w celu unieruchomienia.

Jeżeli mimo leczenia zachowawczego ból nie ustępuje, zaleca się terapię fizyczną, która wspiera proces rehabilitacji i pozwala na powrót do pełnej sprawności. Kluczowe jest zrozumienie przyczyn i skutków złamań zmęczeniowych, aby skutecznie zapobiegać przyszłym urazom oraz efektywnie wspierać rehabilitację.

Co to są złamania zmiażdżeniowe?

Złamania zmiażdżeniowe, znane również jako złamania kompresyjne, to rodzaj urazów, które powstają w wyniku silnego nacisku na kości, prowadząc do ich zgniecenia. Te kontuzje najczęściej dotyczą kręgów kręgosłupa i mają szczególne znaczenie w kontekście osób z osteoporozą. Jednakże, długie kości kończyn także mogą ucierpieć na skutek poważnych urazów.

Typowe objawy tych złamań obejmują:

• intensywne dolegliwości bólowe,
• ograniczenie w ruchu,
• widoczne deformacje kręgosłupa.

Aby postawić właściwą diagnozę, lekarze często zlecają badania obrazowe, takie jak rentgen czy tomografię komputerową. Proces leczenia jest dostosowywany do stopnia uszkodzenia kości. W łagodniejszych przypadkach mogą być stosowane:

• leki przeciwbólowe,
• bisfosfoniany, szczególnie u pacjentów z osteoporozą.

W celu zapewnienia stabilizacji kręgosłupa, lekarze mogą zalecić użycie gorsetów ortopedycznych. W bardziej złożonych sytuacjach może być konieczna interwencja chirurgiczna. Zrozumienie, jak dochodzi do powstawania złamań zmiażdżeniowych, jest niezbędne dla efektywnego leczenia oraz rehabilitacji pacjentów. Odpowiednio zaplanowana terapia nie tylko redukuje ból, ale również wspiera pacjentów w odzyskiwaniu pełnej sprawności i poprawia ich jakość życia.

Jakie są złamania ze zwichnięciem?

Złamania połączone z zwichnięciem to poważne urazy, które łączą uszkodzenie kości z przemieszczeniem stawu. Takie traumy skutkują utrudnieniem w kontakcie między powierzchniami stawowymi, co znacznie komplikuje proces leczenia. Te kontuzje najczęściej pojawiają się w stawach kończyn, zwłaszcza w:

• kolanach,
• łokciach,
• barkach.

Gdy dochodzi do złamania ze zwichnięciem, niezbędna jest natychmiastowa pomoc medyczna. Kluczowe etapy terapii to:

1. nastawienie przemieszczenia,
2. unieruchomienie złamania.

Czasami, w zależności od charakterystyki urazu, może być konieczne wykonanie zabiegu chirurgicznego. Operacje mogą obejmować stabilizację przy użyciu śrub lub płytek, które pomagają przywrócić prawidłową strukturę stawu. Mimo że złamania ze zwichnięciem są skomplikowane, wczesne podjęcie działań medycznych znacznie poprawia szanse na pełne wyleczenie. Po zakończeniu procesu gojenia, rehabilitacja odgrywa kluczową rolę w przywracaniu pełnej sprawności stawów oraz podnoszeniu jakości życia pacjentów.

Co to jest złamanie patologiczne?

Złamanie patologiczne to uszkodzenie kości, które występuje nie na skutek urazu, lecz w wyniku osłabienia struktury kostnej przez różnorodne schorzenia. Najczęściej jest ono efektem osteoporozy, która znacząco osłabia kości. Warto jednak wspomnieć o innych przyczynach, takich jak:

• nowotwory, zarówno pierwotne, jak i te, które przerzucają się do kości,
• infekcje oraz
• zaburzenia metaboliczne, na przykład w chorobie Pageta.

Różne stany zapalne wpływają negatywnie na strukturę układu kostnego. Złamania te często występują przy minimalnych obciążeniach, a niekiedy nawet bez żadnego widocznego urazu, co utrudnia ich wczesne wykrycie. Diagnostyka złamań patologicznych wymaga szczegółowej uwagi i przemyślanej analizy. Kluczowym krokiem jest ustalenie przyczyny problemu oraz zaplanowanie skutecznego leczenia.

Jak wygląda złamany palec u ręki? Objawy i leczenie urazu

Proces terapeutyczny przeważnie obejmuje farmakoterapię, mającą na celu wzmocnienie kości. W przypadku poważnych uszkodzeń może być konieczna interwencja chirurgiczna. Leczenie skupia się na stabilizacji złamania oraz terapii schorzenia, które doprowadziło do osłabienia kości. Odpowiednie zarządzanie przypadkiem pacjenta ze złamaniem patologicznym jest niezwykle istotne, ponieważ umożliwia zapobieganie przyszłym urazom oraz znaczną poprawę jakości życia osób borykających się z tymi problemami zdrowotnymi.

Jakie kontuzje wynikają z osteoporozy?

Osteoporoza znacząco podnosi ryzyko wystąpienia niskoenergetycznych złamań, które mogą zdarzyć się nawet w wyniku prostych, codziennych działań. Szczególnie niebezpieczne są:

• złamania kompresyjne w kręgosłupie,
• złamanie szyjki kości udowej,
• złamania kości promieniowej, zwłaszcza w obszarze nadgarstka,
• złamanie kości ramiennej.

Złamanie szyjki kości udowej zwykle wymaga przeprowadzenia operacji oraz długotrwałej rehabilitacji w celu przywrócenia pełnej sprawności. Złamania kości promieniowej często zdarzają się w momencie upadku, gdy osoba instynktownie podpiera się rękami. Leczenie takich kontuzji jest zazwyczaj skomplikowane i obejmuje zarówno farmakoterapię, jak i rehabilitację. W zapobieganiu osteoporozie oraz złamaniom istotną rolę pełni zrównoważona dieta, bogata w wapń oraz uzupełnianie witaminy D. W ramach terapii farmakologicznej często stosuje się bisfosfoniany, które są w stanie poprawić gęstość kości oraz zredukować ryzyko złamań. Regularne, odpowiednio dobrane do stanu zdrowia aktywności fizyczne również są kluczowe, aby unikać kontuzji związanych z osteoporozą.

Jakie są objawy złamania kości?

Objawy związane ze złamaniem kości mogą się różnić w zależności od rodzaju oraz lokalizacji urazu. Silny ból to najczęstszy sygnał, któremu towarzyszy wzrost intensywności przy próbie ruchu. Często można też zaobserwować:

• obrzęk,
• krwiak w okolicy złamania,
• widoczną deformację kończyny,
• tkliwość przy dotykaniu uszkodzonego miejsca.

W przypadku złamań otwartych dodatkowo uwidaczniają się uszkodzenia skóry oraz fragmenty kości, które wystają na zewnątrz. Objawy neurologiczne, takie jak drętwienie lub osłabienie mięśni, mogą sugerować uszkodzenie nerwów w obrębie urazu. Jeżeli podejrzewasz, że mogło dojść do złamania, nie zwlekaj z wizytą u lekarza. To niezwykle istotne, aby przeprowadzić stosowne badania i rozpocząć odpowiednie leczenie. Skuteczna diagnostyka oraz szybka interwencja medyczna są kluczowe dla rehabilitacji i powrotu do pełni zdrowia.

Powikłania po złamaniu kości promieniowej – objawy i profilaktyka

Jakie badania są potrzebne do diagnozowania złamań?

W diagnostyce złamań kluczowym narzędziem jest rentgen (RTG), który pozwala na dokładne zobrazowanie struktury kostnej oraz identyfikację ewentualnych linii złamania. W sytuacjach, gdzie obrazy RTG nie są wystarczająco wyraźne lub istnieje ryzyko uszkodzenia tkanek miękkich, lekarze często zlecają dodatkowe badania. Na przykład:

• tomografia komputerowa (TK) jest niezwykle pomocna w ocenie skomplikowanych złamań, zwłaszcza w rejonie stawów i kręgosłupa, oferując bardziej szczegółowe informacje o ewentualnych uszkodzeniach,
• rezonans magnetyczny (MRI) odgrywa znaczącą rolę w diagnostyce, umożliwiając ocenę stanu tkanek miękkich, takich jak mięśnie, więzadła oraz nerwy, co ma szczególne znaczenie w przypadkach, w których złamanie towarzyszy zwichnięciu lub podejrzeniu uszkodzenia naczyń krwionośnych.

Nie bez znaczenia w procesie diagnostycznym jest również dokładny wywiad medyczny oraz badanie fizykalne. Umożliwiają one określenie objawów urazu, takich jak ból, obrzęk czy ograniczona ruchomość kończyny. Precyzyjna diagnoza jest fundamentalna dla ustalenia najbardziej efektywnego podejścia do leczenia oraz rehabilitacji, co w konsekwencji ma kluczowe znaczenie dla zdrowienia pacjenta. Obrazowe metody diagnostyczne oraz odpowiednia interpretacja uzyskanych wyników stanowią istotny pierwszy krok w terapii urazów kostnych. Ich dokładne przeprowadzenie może znacząco wpłynąć na dalszy przebieg leczenia i powrót do pełnej sprawności.

Jak leczy się złamania kości?

Leczenie złamań kości to złożone zadanie, które wymaga uwagi na wiele czynników, takich jak:

• rodzaj złamania,
• jego lokalizacja,
• kondycja zdrowotna pacjenta.

Wśród kluczowych etapów wskazuje się:

• nastawienie odłamów,
• unieruchomienie,
• rehabilitację.

Pierwszym krokiem jest nastawienie odłamów, co oznacza, że lekarz przywraca właściwe ułożenie kości. Dotyczy to zazwyczaj złamań przemieszczonych, które wymagają takiej interwencji. Gdy kość zostanie nastawiona, należy ją unieruchomić, co można osiągnąć za pomocą:

• gipsu,
• ortezy,
• szyny.

W przypadkach bardziej złożonych może być konieczna operacja, podczas której lekarze stosują różnorodne metody stabilizacji, takie jak:

• śruby,
• płytki,
• gwoździe śródszpikowe.

Nie można zapomnieć o łagodzeniu bólu, które jest istotnym elementem procesu leczenia. W przypadku złamań otwartych lekarze przepisują również antybiotyki, aby zmniejszyć ryzyko infekcji. Kluczowe dla wspomagania gojenia kości jest właściwa dieta: bogata w wapń oraz witaminę D, które są niezbędne do efektywnego wchłaniania tego minerału. Suplementacja białkiem również ma korzystny wpływ na regenerację tkanek.

Rehabilitacja stanowi nieodłączny aspekt powrotu do zdrowia po złamaniu. Jej głównym celem jest przywrócenie sprawności oraz profilaktyka powikłań. Proces ten jest długotrwały i obejmuje zarówno ćwiczenia, jak i terapię fizyczną, które mają fundamentalne znaczenie dla powrotu pacjenta do codziennych aktywności.

Jakie jest znaczenie rehabilitacji po złamaniu kości?

Rehabilitacja po złamaniu kości odgrywa kluczową rolę w procesie zdrowienia. Jej głównym celem jest przywrócenie pełnej sprawności uszkodzonej kończyny. Ważnym aspektem jest:

• odzyskiwanie zakresu ruchu w stawach,
• wzmacnianie mięśni,
• poprawa koordynacji.

Rozpoczęcie rehabilitacji w odpowiednim czasie, zgodnie z zaleceniami lekarza i fizjoterapeuty, pozwala na zminimalizowanie ryzyka wystąpienia powikłań, takich jak przewlekły ból czy sztywność stawów. Program rehabilitacyjny powinien być dostosowany do unikalnych potrzeb każdego pacjenta, uwzględniając zarówno rodzaj złamania, jak i etap gojenia.

Jak wygląda złamana ręka? Objawy, diagnoza i leczenie

W ramach terapii można wprowadzić różnorodne ćwiczenia:

• ćwiczenia wzmacniające,
• ćwiczenia poprawiające zakres ruchu.

Wsparcie, jakie oferuje terapia manualna czy masaż, dodatkowo przyspiesza proces rekonwalescencji. W przypadku jakichkolwiek powikłań, długotrwała rehabilitacja bywa wręcz niezbędna, co ma istotny wpływ na jakość życia pacjenta.

Nie mniej ważne jest edukowanie pacjentów na temat rehabilitacji, co pozwala im nabywać zdrowe nawyki i minimalizować ryzyko kolejnych kontuzji. Regularne ćwiczenia pod okiem specjalistów nie tylko wspierają gojenie, ale także przyspieszają powrót do codziennych aktywności i łagodzą dokuczliwości bólowe. Odpowiednio przeprowadzona rehabilitacja zatem jest kluczowa, aby powrócić do pełni zdrowia po złamaniu kości.