Saku Antero Koivu, urodzony 23 listopada 1974 roku w Turku, to znany fiński hokeista, który ma na swoim koncie wiele osiągnięć. Jest reprezentantem Finlandii i czterokrotnym olimpijczykiem, co podkreśla jego znaczenie w świecie sportu. Obecnie gra w zespole NHL - Anaheim Ducks, gdzie kontynuuje swoją pasję do hokeja.
Od 2006 roku Saku Koivu jest także członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego, co świadczy o jego zaangażowaniu w rozwój sportu na arenie międzynarodowej. Hokej jest rodzinną tradycją, bowiem jego ojciec, Jukka (ur. 1953), i młodszy brat Mikko (ur. 1983), również zostali hokeistami, tworząc w ten sposób sukcesywną linię sportowców w rodzinie Koivu.
Kariera klubowa
Kariera Saku Koivu w hokeju na lodzie jest niezwykle bogata i pełna sukcesów. Jego podróż zawodowa rozpoczęła się w klubie TPS Turku, gdzie grał w kategoriach wiekowych do lat 18 i 20 w latach 1990–1992. Następnie, w latach 1992–1995, reprezentował barwy seniorskiej drużyny TPS w fińskiej lidze SM-liiga.
Koivu zdobywał w tym czasie wiele sukcesów, w tym dwa tytuły mistrza Finlandii oraz jedno wicemistrzostwo. Jego znakomite występy w sezonie 1994/1995 zaowocowały przyznaniem mu nagrody Kultainen kypärä (Złoty Kask) jako najlepszego zawodnika w lidze, wybranego w głosowaniu przez innych graczy. W 1993 roku, dzięki swojej znakomitej grze, został wybrany przez drużynę Montréal Canadiens z numerem 21 w drafcie NHL.
Przed sezonem 1995/1996 przeniósł się do Ameryki Północnej, gdzie rozpoczął swoją karierę w NHL. W 1999/2000 roku, został kapitanem Canadiens, a jego przywództwo trwało aż do sezonu 2009/2010.
W sezonie 2001/2002 Koivu zmierzył się z poważnym wyzwaniem zdrowotnym, po tym jak zdiagnozowano u niego chłoniaka Burkitta, co spowodowało, że w tym sezonie zagrał jedynie w trzech meczach. Jego determinacja i szybki powrót do zdrowia pozwoliły mu wystąpić w fazie play-off przeciwko Boston Bruins, gdzie zaprezentował się z najlepszej strony. W uznaniu za jego postawę w tym trudnym czasie, przyznano mu prestiżową nagrodę Bill Masterton Memorial Trophy.
Sezon 2002/2003 był dla Koivu jego najlepszym w NHL, z osiągnięciem 71 punktów – 21 goli i 50 asyst. Po kryzysie wywołanym lokautem, Koivu wrócił na chwilę do TPS, gdzie jego ojciec, Jukka, pełnił rolę trenera. Łącznie rozegrał 13 sezonów z drużyną Canadiens, a w latach 1999–2009 pełnił funkcję kapitana zespołu.
W lipcu 2009 roku, przeniósł się do Anaheim Ducks, gdzie miał okazję grać z rodakiem Teemu Selänne, jednym z jego najlepszych przyjaciół. W 2010 roku przedłużył kontrakt z drużyną o dwa lata, a następnie w maju 2012 o kolejny rok. W lipcu 2013 znów odnowił umowę na rok, a we wrześniu 2014 roku ogłosił zakończenie swojej kariery zawodniczej.
Kariera reprezentacyjna
Saku Koivu to wielokrotny reprezentant Finlandii, który miał zaszczyt uczestniczyć w wielu prestiżowych turniejach na przestrzeni lat. Jego kariera w reprezentacji narodowej obejmowała mistrzostwa świata w latach 1993, 1994, 1995, 1997, 1999, 2003, oraz 2008, a także zimowe igrzyska olimpijskie odbywające się w latach 1994, 1998, 2006 i 2010.
Koivu zdobył brązowe medale olimpijskie w 1994 oraz 1998 roku, a w 2006 roku sięgnął po srebrny medal. Warto również wspomnieć o jego udziale w Pucharze Świata w hokeju na lodzie w 2004 roku, gdzie jego drużyna również zdobyła srebrny medal po przegranej w finale z reprezentacją Kanady.
Oprócz sukcesów olimpijskich, Saku Koivu w 1995 roku zdobył złoty medal mistrzostw świata, co stanowi jeden z najbardziej znaczących momentów jego kariery. Dodatkowo, od 1998 do 2010 roku pełnił rolę kapitana reprezentacji, co podkreśla jego znaczenie jako lidera w drużynie.
Statystyki
Statystyki ligowe przedstawiają osiągnięcia zawodnika w trakcie jego kariery klubowej. Zawierają one zarówno wyniki sezonu zasadniczego, jak i fazy play-off. Różnorodność zespołów, w których grał, oraz lig, w których występował, odzwierciedlają jego rozwój i umiejętności.
_ | _ | Sezon zasadniczy | _ | Faza play-off | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Sezon | Zespół | Liga | GP | G | A | Pts | PIM | GP | G | A | Pts | PIM | ||
1992-93 | TPS | FNL | 46 | 3 | 7 | 10 | 28 | — | — | — | — | — | ||
1993-94 | TPS | FNL | 47 | 23 | 30 | 53 | 42 | 11 | 4 | 8 | 12 | 16 | ||
1994-95 | TPS | FNL | 45 | 27 | 47 | 74 | 73 | 13 | 7 | 10 | 17 | 16 | ||
1995-96 | Montreal Canadiens | NHL | 82 | 20 | 25 | 45 | 40 | 6 | 3 | 1 | 4 | 8 | ||
1996-97 | Montreal Canadiens | NHL | 50 | 17 | 39 | 56 | 38 | 5 | 1 | 3 | 4 | 10 | ||
1997-98 | Montreal Canadiens | NHL | 69 | 14 | 43 | 57 | 48 | 6 | 2 | 3 | 5 | 2 | ||
1998-99 | Montreal Canadiens | NHL | 65 | 14 | 30 | 44 | 38 | — | — | — | — | — | ||
1999-00 | Montreal Canadiens | NHL | 24 | 3 | 18 | 21 | 14 | — | — | — | — | — | ||
2000-01 | Montreal Canadiens | NHL | 54 | 17 | 30 | 47 | 40 | — | — | — | — | — | ||
2001-02 | Montreal Canadiens | NHL | 3 | 0 | 2 | 2 | 0 | 12 | 4 | 6 | 10 | 4 | ||
2002-03 | Montreal Canadiens | NHL | 82 | 21 | 50 | 71 | 72 | — | — | — | — | — | ||
2003-04 | Montreal Canadiens | NHL | 68 | 14 | 41 | 55 | 52 | 11 | 3 | 8 | 11 | 10 | ||
2004-05 | TPS | FNL | 20 | 8 | 8 | 16 | 28 | 6 | 3 | 2 | 5 | 30 | ||
2005-06 | Montreal Canadiens | NHL | 47 | 14 | 28 | 42 | 52 | — | — | — | — | — | ||
Kariera | W sumie | NHL | 544 | 134 | 306 | 440 | 394 | 40 | 13 | 21 | 34 | 34 |
Statystyki w reprezentacji ukazują wkład Saku Koivu w mecze narodowej drużyny. Obejmuje to ciemniejsze i jaśniejsze momenty kariery międzynarodowej, a liczby świadczą o jego zaangażowaniu i osiągnięciach na wielkich turniejach.
Rok | Zespół | Typ meczu | GP | G | A | Pts | PIM |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1994 | Finlandia | ZIO | 8 | 4 | 3 | 7 | 12 |
1998 | Finlandia | ZIO | 6 | 2 | 8 | 10 | 4 |
1999 | Finlandia | PŚ | 10 | 4 | 12 | 16 | 4 |
2003 | Finlandia | PŚ | 7 | 1 | 10 | 11 | 4 |
2004 | Finlandia | MŚ | 6 | 3 | 1 | 4 | 2 |
2006 | Finlandia | ZIO | 8 | 3 | 8 | 11 | 12 |
Osiągnięcia
Saku Koivu, fiński hokeista, zdobył wiele nagród i medali, zarówno w reprezentacji narodowej, jak i podczas kariery klubowej.
W rywalizacjach reprezentacyjnych osiągnął następujące sukcesy:
- srebrny medal mistrzostw Europy juniorów do lat 18 w 1988 roku,
- brązowe medale zimowych igrzysk olimpijskich w latach 1994, 1998 oraz 2010,
- srebrny medal mistrzostw świata w 1994 roku,
- dwa złote medale mistrzostw świata w 1995 i 1999 roku,
- srebrny medal Pucharu Świata w 2004 roku,
- srebrny medal zimowych igrzysk olimpijskich w 2006 roku,
- brązowy medal mistrzostw świata w 2008 roku.
W kwestiach klubowych Koivu zyskał uznanie dzięki zdobyciu:
- złotych medali mistrzostw Finlandii w 1993 i 1995 roku z drużyną TPS,
- srebrnego medalu mistrzostw Finlandii w 1994 roku, również z TPS,
- awansu do finału Pucharu Europy Mistrzów Krajowych w 1994 roku z TPS.
Jego indywidualne osiągnięcia również zasługują na uwagę:
- w sezonie 1994/1995 w SM-liiga był najlepszym zawodnikiem miesiąca w listopadzie,
- zdobył Trofeum Veliego-Pekki Ketoli jako pierwszy w klasyfikacji kanadyjskiej z 74 punktami,
- otrzymał Trofeum Lassego Oksanena za tytuł najlepszego zawodnika sezonu zasadniczego,
- zdobył Trofeum Jariego Kurri dla najlepszego zawodnika fazy play-off,
- jego nazwisko wpisane zostało na liście składów gwiazd oraz zdobył Kultainen kypärä (Złoty Kask).
W 1994 roku podczas Mistrzostw Świata w Hokeju na Lodzie znalazł się w składzie gwiazd turnieju, natomiast w 1995 roku osiągnął:
- trzecie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej z 10 punktami,
- również znalazł się w składzie gwiazd i został uznany za najlepszego napastnika turnieju.
Kolejnym istotnym momentem w jego karierze były Zimowe Igrzyska Olimpijskie w 1998 roku, gdzie:
- zajął pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów z 8 asystami,
- osiągnął pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej z 10 punktami, ex aequo z Teemu Selänne,
- także znalazł się w składzie gwiazd turnieju.
W 1999 roku podczas Mistrzostw Świata w Hokeju:
- znalazł się w składzie gwiazd,
- uzyskał tytuł najlepszego napastnika,
- zajął pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów z 12 asystami,
- osiągnął pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej z 16 punktami.
Koivu brał także udział w NHL All-Star Game w 1998 oraz 2003 roku.
W sezonie 2001/2002 zdobył Bill Masterton Memorial Trophy. W 2006 roku na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich ponownie zaprezentował się z doskonałymi wynikami:
- zajmując pierwsze miejsce w klasyfikacji asystentów z 8 asystami,
- uzyskując pierwsze miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej z 11 punktami, ex aequo z Teemu Selänne,
- znalazł się również w składzie gwiazd turnieju.
W NHL sezonie 2006/2007 zdobył King Clancy Memorial Trophy. Na koniec warto zaznaczyć, że w 2017 roku Saku Koivu został uhonorowany wprowadzeniem do Galerii Sławy IIHF.
Przypisy
- SAKU KOIVU RETIRES FROM NHL AFTER 18 SEASONS [online], www.nhlpa.com [dostęp 03.12.2017 r.]
- Koivu Agrees to One-Year Contract Extension with Ducks | NHL.com [online], ducks.nhl.com [dostęp 26.11.2017 r.]
- Ducks Sign Koivu to One-Year Contract Extension | NHL.com [online], ducks.nhl.com [dostęp 26.11.2017 r.]
- Jukka Koivu - Eliteprospects.com [online], www.eliteprospects.com [dostęp 26.11.2017 r.]
- Mikko Koivu - Eliteprospects.com [online], www.eliteprospects.com [dostęp 26.11.2017 r.]
- John Sanful: IIHF adds eight to Hall. iihfworlds2017.com, 21.05.2017 r. [dostęp 23.05.2017 r.]
- Au revoir, Montreal: Koivu finds new home with Ducks
- David Miller: Historia igrzysk olimpijskich i MKOl Od Aten do Pekinu 1894 - 2008. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2008, s. 497. ISBN 978-83-7510-279-6.
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Hannu Virta | Petteri Nummelin | Joni Kauko | Patrik Lomski | Joonas Järvinen | Kalle Valtola | Matias Lehtonen | Henrik Moisander | Kim Suominen | Niklas Moisander | Kai Nurminen | Hannu Jortikka | Mika Aaltonen | Albion Ademi | Ireneusz Bukowiecki | Peter Enckelman | Untamo Kulmala | Miika Elomo | Antero Niittymäki | Tuomas SuominenOceń: Saku Koivu